Betekenis van allegorie van de grot

Betekenis van allegorie van de grot Het woord ‘allegorie’ komt van het Latijnse ‘allegoria’, wat betekent praten om iets anders te impliceren. In deze term vertegenwoordigt allegorie een groter doel met betrekking tot de samenleving of een attribuut door middel van een eenvoudig verhaal, waarin volledig verschillende karakters levensechte figuren kunnen vertegenwoordigen.

Allegorieën zijn een soort metaforen waarin elk een gedachte illustreert door een vergelijking met iets anders te creëren.

Betekenis van allegorie van de grot
Betekenis van allegorie van de grot

Betekenis van allegorie van de grot

De allegorie van de grot kan een Atheense dialoog zijn die is opgetekend door de Griekse denker of filosoof Plato. Plato was een leerling van Socrates en een van de weinige mensen die een aantal van zijn verschillende leringen opschreef, die uiteindelijk in hun eigen boeken werden gebundeld.

Allegorische grot vertegen woordigd door Plato

Vrijwel alle filosofie stamt af van Plato. En dit specifieke stukje filosofie komt gewoonlijk naar voren in discussies over hoe mensen de werkelijkheid begrijpen en of er al dan niet een hogere waarheid is in het bestaan.

Plato’s “Allegorie van de Grot” kan een gedachte zijn die door de denker is bedacht om te herkauwen over het karakter van geloof versus gegevens. De allegorie begint met gevangenen die hun hele leven in ketenen in een grot hebben geleefd. Achter de gevangenen kan een haard zijn, en tussen de open haard en ook de gevangenen zijn mensen die poppen of alternatieve voorwerpen dragen.

Deze stevige schaduwen zijn op de andere muur. De gevangenen kijken naar deze schaduwen, het basale cognitieve proces dat dit hun realiteit is, aangezien ze niets anders hebben erkend.

Betekenis en interpretatie

In representatief schrijven worden karakters, acties en instellingen gebruikt als symbolen, en ze moeten worden begrepen om de vertegenwoordiger te vormen, wat betekent. Binnen de Allegorie van de Grot heeft Plato een schets gegeven van de grotwereld.

De grot is extreem donker omdat er weinig lichtgewicht in zit en er nauwelijks voorwerpen te zien zijn. Er zijn een paar kettingmensen op hun nek, net als voeten, deze mensen met een ketting kunnen niet zomaar bewegen. Evenzo is er ook een andere wereld buiten de grotwereld, maar tussen deze 2 werelden wordt een muur opgeworpen.

Op de muur bewegen verschillende anderen met verschillende dingen in hun handen en hun schaduwen vallen in de grotwereld. De mensen in de grot kunnen hun hoofd niet volledig opheffen, dus zullen ze de schaduwen alleen maar als een illusie zien waarvan ze denken dat het echt is, maar het is gewoon hun illusie.

In de buitenwereld is hij licht van gewicht en is alles duidelijk zichtbaar. Als een van de mensen in ketenen wordt ontslagen uit de grotwereld, en als hij naar de buitenwereld wordt gebracht, kan hij aanvankelijk niets zien omdat zijn ogen verblinden in het lichtgewicht.

In Allegorie van de grot schetst Plato samen onze waarneming. Hij zegt dat er 2 stijlen van waarneming zijn: zintuiglijke waarneming en religieuze waarneming.

Het hoofdplan: betekenis van allegorie van de grot

Het belangrijkste plan van deze allegorie is het onderscheid tussen degenen die alleen hun zintuiglijke ervaringen ervaren, en beslissingen die gegevens en mensen die echte gegevens waarnemen door de werkelijkheid te zien.

De allegorie graaft echt in een diepe filosofie, wat niet verbluffend is omdat het van Plato komt. Het belangrijkste plan is om te bespreken hoe mensen de werkelijkheid begrijpen en of het menselijk bestaan een hogere waarheid bevat. Het onderzoekt het thema van geloof versus data.

De allegorie van de grot verder doorbreken

Plato’s grotallegorie toont samen vier levensfasen. De primaire fase van de gevangenen in de grot is verbeelding. Tijdens deze fase meet de massa zich alleen maar voor hoe de werkelijkheid is, een beetje zoals de gevangenen die naar de schaduwen op de muur kijken.

De tweede fase is de fase van het denken. Deze fase vindt plaats zodra de persoon zich realiseert dat er echte dingen zijn, wat Plato de vormen noemt die buiten de schaduwwereld bestaan.

Wanneer zijn ogen veranderen, kan hij genieten van de specifieke zon en zijn lichtgewicht, en dit kan het stadium van begrip zijn. Uiteindelijk bereikt hij de volledige verlichting, die Plato bekend staat als de vorm van de groten.

Allegorie van de grot vertegenwoordigd in de media

Plato’s grotallegorie heeft bovendien de filosofie als media en filmmaken beïnvloed, al dan niet direct of indirect. Verschillende boeken en films dragen dit thema, waardoor de lezer of kijker de mogelijkheid krijgt om hun eigen perceptie in vraag te stellen. Hier zijn enkele voorbeelden:

• Fahrenheit 451 van de auteur (1953): tijdens dit boek van de auteur wordt de samenleving de schijnwerkelijkheid, en ook moet de hoofdpersoon opstijgen naar de echte realiteit als hij ver van de samenleving en haar regels trekt.

• Land van de blinden door H.G. Wells (1904): Tijdens dit Plato-verhaal struikelt een persoon met zicht in een land van de blinden, waar alle dorpelingen hun gezichtsvermogen verloren door een ziekte. Ze zullen echter niet alleen niet zien, maar ze geloven ook niet dat iemand anders het zal zien. De persoon slaagt er niet in de dorpelingen aan te moedigen die hij zal zien, en binnen de finish is hij niet in staat om velen van hen te redden van de naderende rotsverschuiving.

• The Matrix (1999): Deze wijdverbreide film volgt de moderne mens (Keanu Reeves) terwijl hij ontdekt dat de wereld waarin hij heeft geleefd in werkelijkheid een gesimuleerde realiteit is. Modern besluit zijn knusse bestaan achter zich te laten en de realiteit te leren kennen.

• The President Show (1998): tijdens deze wijdverbreide film ontdekt het meest personage, een tuinbouwer van President, dat hij in een ingewikkeld gemaakt reality-tv-programma leeft, een ontdekking die zijn begrip van de wereld doet wankelen.

• Room door Emma Donoghue (2010): Auteur Emma Donoghue erkent de invloed van de Atheense allegorie in haar roman Room, die wordt verteld vanuit de hoek van een jonge jongen, heeft nooit de ruimte verlaten waar hij ook werd geboren.

Samenvatting van de context

Veel filosofen geloven dat het een blik is op de impact van onderwijs op mensen in het algemeen en ook op de menselijke ziel. Zodra de bevrijde ongelukkige een filosoof vertegenwoordigt die op zoek is naar gegevens, eindelijk in staat is de belangrijke wereld te zien en er meer over te weten te komen, kan hij echt aan echte dingen hebben gedacht.

Wanneer hij in staat is om de zon te controleren en begrijpt dat deze de hele wereld tot leven brengt, is hij eindelijk in staat om het stadium van begrip te bereiken.

Het doel van onderwijs is daarom om mensen uit de “grot” te trekken en hen in de wereld te verlichten met echte objecten. Ze komen naar de grot om de andere gevangenen te helpen, wat van vitaal belang is, maar kan niet permanent zijn als de leerling eenmaal expertise heeft gehad binnen de wereld. Als iemand eenmaal gegevens heeft verzameld, is teruggaan om het mentale object af te maken niet mogelijk.

Lees ook: Plato’s grot; Plato’s bijdragen; Voorbeelden van metaforen in reclame; Metaforen in reclame; Reclame- en marketingkosten zijn vast

Externe bron: Wikipedia

This post is also available in: English (Engels) Français (Frans) Español (Spaans) Nederlands Italiano (Italiaans) Português (Portugees, Portugal)