Wat is ontologie?

door

Wat is ontologie? Ontologie is een afgeleide van de filosofie, soms beschouwd als een wetenschap, of ook als een discipline, die verantwoordelijk is voor het bestuderen van het zijn, waarbij hij zijn toevlucht neemt tot de analyse van entiteiten als een concept, en zo de manier begrijpt waarop het wordt geschematiseerd met anderen. .

Ontologie begrijpen is een complexe taak, maar niet onmogelijk. Vooral als we het hebben over een hoeveelheid kennis die erin is geslaagd om te diversifiëren in meerdere gebieden, zoals recht, onderzoek, ethiek, en andere. In deze lezing gaan we de ontologie ontwikkelen vanuit haar verschillende gebieden.

Om te beginnen moeten we beginnen bij de basis, en in dit geval zullen we respectievelijk verwijzen naar de etymologische oorsprong ervan.

Etymologie

Wat is ontologie? De term ontologie wordt gevormd door elementen uit het Grieks, met name uit het lexicon “ontos”, dat verwijst naar zijn en de entiteit, samen met het lexicon “logie”, verwijzend naar kennis, wetenschap en kennis. Dit is hoe ontologie de studie van entiteiten symboliseert.

De toepassing van ontologie is gericht op het creëren en definiëren van de basiscategorieën om “zijn in termen van zijn” te begrijpen, dus het is gewijd aan de studie van zijn realiteit en zijn bestaan, met als doel steeds complexere categorieën te benaderen. .

van taal

De ontologie van taal is een term die is voorgesteld door Rafael Echeverría, een Chileense filosoof en socioloog, die verantwoordelijk was voor het definiëren van deze term in zijn boek “Ontology of Language”, waarin hij een reeks postulaten over dit concept ontwikkelt voor het begrip ervan.

Echeverría’s doel was om de mens te definiëren als een intrinsiek linguïstische soort, wat hij beargumenteert op basis van de volgende verklaringen:

  1. Taal is een generatieve handeling: het verklaart dat taal niet alleen een proces is waarin we naar een bepaald ding verwijzen. Dit is een generatieve actie, omdat we met onze uitingen consequenties kunnen creëren, of we nu beloften doen, een bevel aangeven, een verklaring afleggen, enz. Het maakt niet uit welke taal het is, taal is in staat tot actie, daarom wordt het beschouwd als een generatieve en universele handeling.
  1. De mens is van nature linguïstisch: mensen hebben een complexe taal, waardoor ze even complexe ideeën kunnen uitwerken. Het is een essentieel element in het socialisatieproces, om overeenkomsten te genereren, ideeën over te dragen of een realiteit te bouwen. Zonder taal zou de mens niet hetzelfde zijn, met een groot aantal beperkingen in hun processen.
  1. Taal is een creatief proces: taal is in staat om de toekomst vorm te geven, evenals de identiteit van de mens. Daarom wordt het toegeschreven als een proces dat in staat is om een ​​realiteit te definiëren, hetzij door wat wel of niet wordt gezegd. Het is niet mogelijk om taal te herleiden tot een eenvoudige vociferatie, aangezien het een handeling is die de toekomst bepaalt.

Op deze manier verwijst de ontologie van taal naar een stelling die tot doel heeft de mens als wezen van taalkundige aard te bepleiten, en de manier te definiëren waarop dit proces zijn realiteit volledig heeft gedefinieerd.

Legaal

Juridische ontologie is een studiegebied uit de rechtsfilosofie, dat verantwoordelijk is voor het bepalen van de aard van het recht, en specificeert wat het object zal zijn waarvan bepaalde reflecties zullen worden gemaakt.

In deze context gaat dit object vooraf aan toegepaste kennis, daarom is er een intrinsieke realiteit vóór de studie. Via juridische ontologie zullen concepten uit het recht worden gebruikt als een tak van waaruit in latere scenario’s een reflectie van het filosofische type kan worden verkregen.

In ethiek

De ontologie in de ethiek kan worden gedefinieerd als de categorisering van al die principes en waarden die bepalen wat moreel correct is in het gedrag van de mens. In dit opzicht zou de ontologie in de ethiek de leiding hebben over het bestuderen van alle abstracties die dergelijk gedrag definiëren.

Ontologie en ethiek worden meestal afzonderlijk gedefinieerd, waarbij ontologie wordt erkend als de studie van alle entiteiten in het universum, en ethiek als een discipline die is gebaseerd op de weerspiegeling van wat een persoon doet in tegenstelling tot wat hij zou moeten doen volgens de menselijke moraliteit.

Als we het hebben over ontologie in de ethiek, kunnen we geen hybride conceptualisering tot stand brengen. We kunnen echter een kruispunt vinden zoals het in principe uitgelegde, waar we kunnen vaststellen dat in de ethiek de ontologie verantwoordelijk is voor het begrijpen van al die categorieën die respectievelijk de ethische waarden van de mens vormen.

Rechts

We bevinden ons met een synoniem van wat we eerder hebben beschreven als juridische ontologie. In die zin is ontologie in het recht niets meer dan de studie van het zijn van het recht voordat het op een object in kwestie wordt toegepast. Hiermee wordt beoogd een beeld te krijgen van de rechtsnormen die op een dergelijk object worden toegepast.

Filosofie

In de meest basale essentie staat ontologie bekend als een tak van de filosofie, omdat het gebaseerd is op de studie van het zijn, met als doel het creëren van toepasbare categorieën van kennis die op een steeds complexere manier kunnen worden uitgewerkt, om kennis.

Het is de studie van “zijn in termen van zijn”, volgens Aristoteles, die zijn benadering verklaart die erop gericht is alle entiteiten op dezelfde manier te begrijpen. Er zijn echter verschillende postulaten met betrekking tot het object van studie, of wat zou kunnen zijn, het uitgangspunt dat wordt bestudeerd.

Sommige theoretici, zoals Berkeley, beweren bijvoorbeeld dat “zijn is waargenomen worden”, hoewel dit uitgangspunt niet het type is dat door de gemeenschap is geaccepteerd. Er is echter geen definitieve of consensus over de studie van het zijn, dus het is niet mogelijk om een ​​objectief perspectief te hebben op de studie van het zijn.

De zogenaamde entiteiten, aan de andere kant, zijn niets meer dan de som van de categorieën, waardoor ze kunnen worden geclassificeerd en dus de informatie kunnen worden uitgewerkt waaruit kennis bestaat. We worden echter opnieuw geconfronteerd met een probleem in de taxonomie, aangezien er geen definitieve classificatie van de categorieën is.

In onderzoek

Op het gebied van onderzoek is ontologie verantwoordelijk voor het verstrekken van een coherente en bruikbare classificatie van de onderzoeksobjecten, waardoor onderzoek, met name kwalitatief onderzoek, een mechanisme kan zijn met een belangrijke reikwijdte in termen van het verkrijgen van resultaten.

Dankzij de toepassing van ontologie in onderzoek is het mogelijk om de bestudeerde fenomenen te begrijpen. Een kwaliteit die van grote hulp is geweest voor de sociale benadering in onderzoek, waardoor we al die constructies kunnen begrijpen die worden gebruikt om agenten van het sociale type te definiëren, zoals waarden, cultuur, concepten, enz.

Men zou kunnen zeggen dat de ontologie in onderzoek in toenemende mate optimale onderzoeksvaardigheden heeft ontwikkeld, resultaten benadert die een grote bijdrage leveren en een solide begrip van de verschijnselen op kwalitatief gebied heeft gevonden.

Bronnen

  1. (S/F). Simons, P. Ontology. Britannica. Hersteld van: https://www.britannica.com/topic/ontology-metaphysics
  2. (2021). Ontology. Wikipedia. Hersteld van: https://en.wikipedia.org/wiki/Ontology
  3. (2003). Charles, T. Ethics and Ontology. Jstor. Hersteld van: https://www.jstor.org/stable/3655731

Lees ook: Ontologie van onderwijs; Ontologie in geneeskunde en verpleegkunde; Oude ontologie