Plato's grot

Plato’s grot: samenvatting, betekenis, allegorie. Laten we het hebben over een van de meest bekende filosofische concepten van de geschiedenis, namelijk Plato’s grot.

Plato was een Atheense filosoof die in het oude Griekenland woonde en beroemd werd door het opschrijven van de socratische dialoog van De allegorie van de grot. De allegorie van de grot staat bekend als een van de belangrijkste werken in de geschiedenis voor zover het de discipline van de filosofie betreft.

Plato’s Allegorie van de Grot kreeg een grote reorganisatie zoals het verscheen in Boek 7 van zijn meesterwerk. Plato gebruikte het woord “De Republiek”, dat de aanhoudende verwerving van een utopische samenleving beschrijft en het beslaat de tijd tussen 380 en 360 voor Christus.

Gedurende de genoemde periode stond de geschiedenis van de Grieken bekend als de Klassieke Tijd. Het belangrijkste doel van de Allegorie van de grot van Plato was dat hij in deze levensles elke veronderstelling in twijfel trok waarvan we denken dat die werkelijkheid is. Het was een krachtige manier om vaardigheden te ontwikkelen om over jezelf na te denken en ieders unieke oplossingen voor elk probleem te bedenken en te ontdekken.

De waarheid die door Plato naar buiten werd gebracht toen boek 7 werd gepubliceerd, ging over mensen. Hij beschreef mensen anders en volgens hem kunnen mensen gemakkelijk voor de gek gehouden worden omdat ze in alles geloven wat ze zien, zelfs als ze alles geloven wat hun wordt verteld.

Soms lijkt Plato’s beschrijving een verhaal te zijn zoals Plato de mens definieerde. Sommigen geloven dat de beschrijving die in dit boek wordt genoemd de dwaasheid van de mens is, terwijl anderen misschien geloven dat in het tijdperk waarin de allegorie van de grot naar buiten kwam, mensen zo mensen waren dat ze hun hele realiteit altijd hadden gezien als schaduwen die op de grond vallen. muren van de grot.

Plato heeft zelfs onderzocht dat de mensheid gevangen zit in een grot en dat de mensen ver verwijderd zijn van de realiteit.

Plato’s Allegorie van de Grot heeft waargenomen om te zien of het betrekking heeft op de werkelijkheid of niet, zoals volgens Plato mensen die hun leven leiden als gevangenen van de grot onwetend zijn en geen aandacht schenken aan de werkelijkheid en koppig plotseling gedrag vertonen wanneer iemand probeert te laten zien de realiteit, deze oude overtuigingen in het beschouwen van schaduwen als hun realiteit.

Inhoud

Overzicht

Plato’s grot, bevat uitgebreide informatie over de concepten gerechtigheid, vuur, zon, gevangenen en vele anderen. De samenvatting van dit boek is te begrijpen onder de titel ‘Opsluiting in de grot’.

Dit verhaal begint wanneer Plato, die Socrates heeft, Glaucon vroeg zich een grot voor te stellen waar mensen sinds hun kindertijd hun hele leven gevangen hebben gezeten.

Het lijkt interessant omdat Plato hen vanaf hun geboorte nooit als gevangenen heeft beschouwd. Ze beschreven de vraag verder aan Glaucon en vroegen hem zich verder voor te stellen dat deze gevangenen geketend zijn omdat ze hun nek en benen vasthielden en ze martelden door hen te dwingen naar de muur te kijken en niet om de grot te kijken, noch mochten ze naar elkaar kijken. zelfs bij zichzelf.

De beschrijving gaat verder en Plato beschrijft verder dat achter deze gevangenen een vuur is en tussen het vuur en de gevangenen is een smal pad voorzien van een lage muur, en achter deze muur zullen mensen lopen met poppen of verschillende voorwerpen in hun handen van mannen of vrouwen. verschillende levende wezens.

De reden waarom mensen achter de muur lopen, is dat hun lichamen niet de schaduwen van een gevangene hebben opgevangen om te zien, maar het object dat ze in hun handen voor zich dragen, maakt schaduwen.

De gevangenen kunnen niet zien wat er achter hun rug gebeurt en ze zien alleen de schaduwen van de voorwerpen die ze in hun handen dragen. Deze gevangenen praten met elkaar en hun geluiden weergalmen, maar ze geloven dat deze geluiden uit de schaduw komen.

Socrates suggereerde dat deze schaduwen gelijk zijn aan de werkelijkheid voor deze gevangenen, omdat ze niets hebben gezien behalve deze schaduwen zonder te beseffen dat wat ze zien de schaduwen zijn van de objecten in vuur, laat staan dat deze verschillende objecten zijn geïnspireerd door echte dingen die bestaan. buiten want behalve deze dingen kregen ze nooit de kans om iets anders te zien.

Deze poppen, door mensen gemaakt licht en vuur werden door kunstenaars gebruikt om schaduwen te maken; bovendien duidde Plato ook vuur aan als de politieke doctrine die nationaal wordt geleerd te stellen. Deze kunstenaars maakten gebruik van licht en schaduw om de dominante leer van tijd en plaats te onderwijzen.

Een andere gedachte die opkwam, was dat sommige mensen nooit uit de grot zullen ontsnappen, omdat het geen gemakkelijke taak is die door iedereen kan worden uitgevoerd, aangezien alleen een echte filosoof met tientallen jaren nadenken en voorbereiding succesvol zal zijn om te vertrekken.

De meeste mensen in de grot zullen op de bodem leven, terwijl de weinige grote kunstenaars onder hen gebruik zullen maken van door mensen gemaakt licht.

Plato beschreef ook de gedachte aan vertrek uit de grot. Volgens hem zou in dit scenario slechts één gevangene zijn bevrijd en zou hij om zich heen kijken en het vuur zien, maar het licht zou pijn doen aan zijn ogen, waardoor hij moeilijk naar de objecten kon kijken die schaduwen werpen. Als die persoon wordt verteld dat hij iets echts is anders dan verschillende versies van de werkelijkheid, zal hij het niet geloven en zal hij zich omdraaien en wegrennen naar de schaduw van de gedragen voorwerpen.

Een ander beeld dat door Plato werd beschreven, was te veronderstellen dat de gevangene met geweld in het licht van de zon wordt gesleurd, dan zal die gevangene boos worden en pijn voelen als het verslechterde stralende licht van de zon hem zal verblinden.

Maar langzaamaan zullen zijn ogen zich aanpassen aan het licht van de zon en dan zal hij samen met schaduwen kunnen kijken naar de weerspiegeling van mensen en dingen in het water en uiteindelijk zal hij de mensen en de dingen zelf zien. Dan zal hij naar de sterren en manen kijken, ook al kijkt hij recht in de zon.

Betekenis

Vrijwel alle filosofie is afkomstig van Plato en dit stukje informatie wordt altijd onthouden wanneer discussie over hoe mensen de werkelijkheid waarnemen het onderwerp van beschrijving wordt.

Niet alleen dit, maar er wordt ook overwogen of er een hogere waarheid is in deze verklaring van de werkelijkheid. Het is een concept waar al duizenden jaren over wordt nagedacht en nu denken we dat we dicht bij een antwoord zijn. Het kan een geweldige bron zijn voor elke andere basis voor geletterdheid of zelfs een film, maar we moeten op dit moment een allegorie doornemen waarvan wordt aangenomen dat deze is geïnspireerd door de grot van Plato.

Allegorie

Ondanks een hoge leeftijd kan allegorie worden gebruikt voor het maken van films. Het is omdat het publiek de gewoonte heeft om beelden op het scherm te zien en hun onderbewustzijn gelooft dat het waar is wat we weten dat het onwaar is.

Alleen als we uit het theater stappen, kunnen we de werkelijkheid realiseren, aangezien gedachten die we uit het theater haalden louter verbeelding waren en we ze niet op ons leven kunnen toepassen. Deze techniek is van groot nut in films om hun plots te gebruiken en hun thema’s op te bouwen. Bovendien, als je geïnteresseerd bent in een nog gedetailleerdere versie van Plato’s Cave, dan kun je de animatiefilm bekijken die werd verteld door Orson Welles.

Hoewel Allegorie als universeel wordt beschouwd, valt er toch te veel van deze term te leren. Deze allegorie beschrijft een dialoog tussen Plato en zijn broer Claucon waarin ze discussiëren over wat er zou gebeuren als een groep personen die in de gevangenis leeft, zich realiseert dat de wereld waar ze alleen maar naar kijken niets anders is dan een leugen.

Plato gebruikte deze theorie als basis om te debatteren en discussiëren over de bedrieglijke schijn van de dingen die in de echte wereld bestaan. Hierdoor moedigt hij de mensen aan om zich te concentreren op de realiteit van ideeën.

Volgens sommige waarnemingen spookt er iets inherent door Plato’s grottheorie. Een persoon zou alles in zijn leven moeten leren tot het punt dat het allemaal leugens zijn. Een beroemde vraag die gesteld werd in de film Us van Jordan Peele was: Wat als de mensen, wanneer ze eindelijk de leugen herkennen, hun toevlucht nemen tot geweld? Dat is een van de meest flagrante voorbeelden van Allegorie van de Grot in de filmgeschiedenis.

Een ander interessant aspect van de allegorie van de grot dat vaak over het hoofd wordt gezien, is dat allegorie kan worden gebruikt om de verandering teweeg te brengen. Dit aspect beschrijft het derde deel van het verhaal toen de gevangenen terugkeerden naar de grot, maar deze keer was de situatie anders omdat de duisternis hem nu verblindt omdat hij gewend is geraakt aan het zonlicht.

Het is vanwege een bekende realiteit dat als we eenmaal kennis hebben verzameld, we niet meer terug kunnen naar onwetendheid. Het wordt beschouwd als de duidelijkste aanpassing van de allegorie.

Ik hoop dat je veel hebt genoten van dit interessante onderwerp. Deel dit filosofische verhaal ook met andere fellows. Het zal een grote waardering voor ons zijn.