Zijn mormonen polygaam?

Invoering: Zijn mormonen polygaam?. Het mormonisme, ook wel bekend als de beweging van de heiligen der laatste dagen (LDS), heeft een complexe en intrigerende relatie met polygamie. Het onderwerp omvat meerdere fasen van de mormoonse geschiedenis, van de oorsprong tot de praktijk van polygamie tot de uiteindelijke stopzetting ervan.

Hoewel niet alle Mormonen tegenwoordig polygamie beoefenen, was het een opmerkelijk aspect in de beginjaren van het geloof. Op 24 september 1890, geconfronteerd met de vernietiging van hun kerk en manier van leven, vaardigden religieuze leiders met tegenzin het ‘Mormoons Manifest’ uit, waarin ze alle heiligen der laatste dagen opdroegen de polygamiewetten van het land te handhaven.

Leiders kregen weinig keus: als ze polygamie niet afzwoeren, kregen ze te maken met federale inbeslagname van hun heilige tempels en de intrekking van fundamentele burgerrechten voor alle kerkgenoten. Om dit onderwerp volledig te begrijpen, moeten we ons verdiepen in de verschillende fasen van de mormoonse geschiedenis en de rol van polygamie binnen de beweging.

Oorsprong van het mormonisme:

Joseph Smith jr. vestigde het mormoonse geloof in het begin van de 19e eeuw. Smith beweerde openbaringen van God te hebben ontvangen, die hij in het Boek van Mormon had opgetekend. De oorspronkelijke leerstellingen van het mormonisme, zoals uiteengezet in het Boek van Mormon, onderschreven polygamie niet expliciet. Sommige geleerden beweren echter dat de vroege leringen van Smith elementen bevatten die de basis legden voor de latere praktijk.

Discipelen van de Kerk van Heer Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen beoefenen sinds de jaren 1840 de filosofie van het ‘meervoudig huwelijk’. Het beste beschikbare bewijs suggereert dat de grondlegger van de kerk, Joseph Smith, in 1841 extra vrouwen begon te nemen, en historici schatten dat hij uiteindelijk met meer dan vijftig vrouwen trouwde.

De praktijk werd een tijdlang geheim gehouden, hoewel geruchten over wijdverbreide polygamie aanvankelijk tot haat en geweld tegen de heiligen der laatste dagen in Illinois leidden. Nadat ze hun nieuwe theocratische staat in Salt Lake City hadden gesticht, verklaarden kerkoudsten in 1852 publiekelijk dat polygamie een centraal LDS-geloof was

. De Edmonds Tucker Act van 1887 was de druppel voor de reguliere Mormonen. Het Amerikaanse Congres hernieuwde zijn aanval op polygamie door de Kerk te ontbinden en haar bezittingen in beslag te nemen.

Introductie van polygamie:

Polygamie werd in de jaren dertig en veertig van de negentiende eeuw in het mormonisme geïntroduceerd. Joseph Smith begon de leer in besloten kring te verkondigen en beweerde dat daardoor de praktijk van de profeten uit de oudheid werd hersteld. Het exacte aantal vrouwen dat Smith had is een historisch debat, met schattingen variërend van meer dan 30 tot maar liefst 40. Polygamie werd tijdens het leven van Smith relatief geheim gehouden vanwege maatschappelijke tegenstand en de juridische gevolgen die dit met zich mee zou kunnen brengen.

LDS-vrouwen konden niet meer dan één echtgenoot hebben. Evenmin kon een LDS-man deelnemen. Alleen degenen die blijk gaven van uitzonderlijk hoge spirituele en economische bekwaamheden mochten polygamie praktiseren, en de Kerk eiste ook dat de eerste vrouw haar toestemming gaf.

Als gevolg van deze beperkingen hadden relatief weinig mannen meerdere vrouwen. Volgens de beste schattingen vormen mannen met twee of meer vrouwen slechts 5 tot 15 procent van de inwoners van de meeste LDS-gemeenschappen.

Hoewel slechts een kleine minderheid van de heiligen der laatste dagen polygamie beoefende, waren veel kerkleiders terughoudend om dit op te geven, met het argument dat dit de manier van leven van de LDS zou vernietigen. Ironisch genoeg heeft de oproep van het Mormoonse Manifest om een einde te maken aan polygamie de weg vrijgemaakt voor meer samenwerking tussen de Mormoonse en niet-Joodse volkeren, en heeft dit wellicht bijgedragen aan het veiligstellen van de blijvende macht van de religie.

Migratie en de Utah-periode:

Na de dood van Joseph Smith in 1844 ging de leiding van de LDS-beweging over op Brigham Young. Onder Youngs leiding werd polygamie meer georganiseerd en openlijk erkend.

In deze periode migreerden de Mormonen ook massaal naar Utah, op zoek naar toevluchtsoord tegen vervolging en met het doel een gemeenschap te stichten waar ze hun geloof, inclusief polygamie, zonder inmenging konden praktiseren.

Publieke perceptie en conflict:

De praktijk van polygamie bracht de Mormonen in conflict met de Amerikaanse regering en de reguliere samenleving. Terwijl de Mormonen zich in Utah vestigden en territoriale status en later een staat zochten, oefende de federale regering steeds meer druk uit op de LDS-kerk om polygamie op te geven.

Polygamie werd gezien als in strijd met de Amerikaanse waarden, moraliteit en monogame huwelijksnormen. Deze spanning resulteerde in juridische gevechten, razzia’s en sociale uitsluiting.

Manifest van 1890 en het officiële einde van polygamie:

In 1890 vaardigde LDS-kerkpresident Wilford Woodruff, onder enorme druk en om de staat van Utah veilig te stellen, het ‘Manifest’ uit, waarin de praktijk van polygamie officieel werd verloochend. Dit markeerde een belangrijk keerpunt in de mormoonse geschiedenis, toen de reguliere LDS-kerk publiekelijk haar voornemen bekendmaakte om te stoppen met het beoefenen van polygamie en zich aan monogamie te houden.

Het is echter belangrijk op te merken dat hoewel het manifest het einde markeerde van de publieke praktijk van polygamie, sommige individuen en splintergroepen zich in het geheim bleven bezighouden met de praktijk.

Hedendaags mormonisme:

In moderne tijden verbiedt de reguliere Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen, geleid door president Russell M. Nelson, de praktijk van polygamie ten strengste. De Kerk benadrukt haar toewijding aan monogamie en het naleven van de wetten van het land. Degenen die zich aan polygamie schuldig maken, worden door de Kerk geëxcommuniceerd. Het officiële standpunt van de LDS-kerk over polygamie is duidelijk: het is geen gesanctioneerde praktijk.

Ondanks het officiële standpunt blijven splintergroepen en facties polygamie beoefenen, in weerwil van de leerstellingen van de reguliere LDS-kerk. Deze groepen worden vaak ‘fundamentalistische mormonen’ genoemd. Ze zien zichzelf doorgaans nauwer vasthouden aan de oorspronkelijke leringen van Joseph Smith en Brigham Young, en beschouwen de verwerping van polygamie als een afwijking van de ware leringen van het geloof.

Conclusie: zijn mormonen polygaam?

Concluderend: de vraag of Mormonen polygaam zijn, is complex en vereist inzicht in de geschiedenis en evolutie van de beweging. Terwijl de vroege Mormonen polygamie beoefenden onder leiding van Joseph Smith en Brigham Young, werd dit in 1890 officieel verworpen door de reguliere LDS-kerk.

De praktijk van polygamie kent een genuanceerde en veelzijdige geschiedenis binnen het mormonisme, waarbij de oorsprong, ontwikkeling, conflicten en uiteindelijke stopzetting ervan allemaal bijdragen aan het verhaal van het geloof. Geen van de Mormoonse doctrines heeft zoveel controverse veroorzaakt als polygamie, binnen de Kerk bekend als meervoudig of hemels huwelijk.

Het verdeelde het huishouden van de profeet Joseph Smith, verdeelde zijn kerk, en voedde de woede van veel Amerikanen jegens de Mormonen nog tientallen jaren. Tegenwoordig noemen fundamentalisten die de praktijk van polygamie hervatten zichzelf mormonen en rechtvaardigen hun huidige praktijk door het standpunt van president Taylor aan te halen, ook al verbiedt het officiële kerkbeleid polygamie.

Lees ook: Wat is een polygaam?; Wat is polygamie; Wat is monogamie?