Rene Descartes-bijdragen: tot wiskunde, tot psychologie, tot filosofie, tot ecologie, tot onderwijs. Invoering. De vader van de moderne westerse filosofie is René Descartes, geboren in 1596 en overleden in 1650.
Hij deed veel geweldige dingen, maar zijn belangrijkste bijdrage was in de hedendaagse filosofie, en zijn voorbereidende werk is nog steeds beroemd en wordt onderwezen aan studenten aan vele universiteiten van de wereld. Hij deed veel uitspraken, ontwikkelde concepten en formuleerde theorieën die fundamenteel zijn voor de westerse filosofie.
Zijn meest bekende zin, “Ik denk, dus ik ben”, is zo motiverend. Hij was goed bekend in de filosofie, en hij was ook beroemd in wetenschap en wiskunde. René Descartes creëerde het cartesiaanse coördinatensysteem, de basis voor de ontwikkeling van calculus.
Ze creëerden analytische meetkunde; zijn werk op het gebied van optica en andere delen van de natuurkunde is niet voor de wereld verborgen. De tien belangrijke prestaties van Rene Descartes tonen zijn geweldige werk op het gebied van wetenschap, filosofie en wiskunde.
Rene Descartes is de grondlegger van de moderne filosofie omdat hij het scholastische aristotelisme verliet, de eerste huidige versie van het lichaam-geest-dualisme overnam, verschillende suggesties deed voor de problemen tussen lichaam en geest en de nieuwe wetenschappelijke experimenten promootte.
Hij hanteert een authentiek systeem van systematische twijfel en verwerpt op intuïtie gebaseerde kennis van zintuigen, gezag en wetten. Zijn woorden “Cogito, ergo sum” in het Latijn en “Je pense, donc Je Suis” in het Frans zijn bekend.
Hij bood een metafysisch dualisme aan dat anders was dan het radicaal tussen geest, denken en materie, en promootte manieren van denken in drie dimensies. Hij was een rationalist met de metafysica van Descartes, en zijn centrale ideeën waren gebaseerd op bevolkingsgroepen van God, gewicht en geest.
Tegelijkertijd waren zijn ideeën over fysiologie en natuurkunde gebaseerd op mechanistische, empirische en zintuiglijke ervaringen. Joachim Descartes, René’s, was een advocaat bij het Hof van Justitie van Bretagne. Jeanne Brochard’s moeder was de dochter van luitenant-generaal van Poitiers, en hij had twee oudere broers en zussen.
Zijn moeder stierf met een vierde kind na een jaar van de geboorte van René. Zijn vader worstelde veel en werkte zes maanden als advocaat ongeveer 200 mijl van hun huis. De oudoom en grootmoeder zorgen voor hem omdat zijn vader hertrouwde. Hoewel zijn vader permanent in Rennes woont, was er een goede band tussen hen.
Rene Descartes had veel last van permanente hoest en een slechte gezondheid, en artsen zeggen dat hij het niet zal overleven. Zijn vader regelde een verpleegster voor hem die regelmatig voor hem zorgt, en in zijn volwassen leven denkt hij dat zijn verpleegster zijn leven redt, daarom regelde hij een regelmatig pensioen voor hem.
Hij ging op tienjarige leeftijd naar de school. Vanwege deze kwetsbare gezondheid mocht hij laat wakker worden en de school binnengaan. Hij leerde gedurende acht jaar theologie, filosofie, Grieks en Latijn aan La Flèche. Hij leerde natuurkunde en wiskunde in de laatste twee jaar. Hij was een nieuwsgierige jongen en stelde eindeloze vragen en dacht dat de fysica van Aristoteles verkeerd was.
Hij leerde veel van het werk van Galileo. Dat is waarom hij zijn ontdekking over de manen van Jupiter inspireerde. Galileo vernietigde de fysica van Aristoteles, maar zijn carrière was nog niet gepubliceerd en hij was in gesprek met de katholieke kerk. Er is de volgende bijdrage van René op verschillende gebieden.
Bijdragen aan wiskunde
Rene Descartes-bijdragen,Descartes heeft veel bijgedragen aan de wiskunde. René Descartes reisde in 1618 naar Nederland voor zijn opstelling. Daar ontmoette hij Isaac Beeckman, een dertigjarige geneeskundestudent. Hij was geschokt door Descartes’ kennis van wiskunde. Hij toonde de volgende feiten in de wiskunde. Hij leerde wiskunde en algebra en hun toepassing op veel problemen.
Hij paste wiskunde toe op het stemmen van luitsnaren en preciezere afstanden. Hij biedt ook algebraïsche formules om het waterpeil te controleren wanneer we de weg van water hinderen met zware voorwerpen. Als een potlood in een vacuüm valt, tekent hij een geometrische grafiek om de toenemende valsnelheid van dat potlood in de komende twee uur te laten zien.
Hij stelde ook de geboorte van de mannen voor in de lucht en staande tegen een smachtende top. In 1618 paste hij algebraïsche vergelijkingen toe om meetkundige problemen op te lossen. Daarna vond Descartes de analytische meetkunde uit.
Hij probeerde een filosofische basis te bieden voor de ontwikkeling van Copernicus en Galileo’s werk voor de nieuwe mechanische fysica. Hij verdeelde alles in materie en geest en creëerde een dualistisch intelligent systeem. Volgens die regels volgt de rede geen fysieke wetten, maar gehoorzaamt een andere zaak zijn wetten.
Het door Descartes ontwikkelde filosofische systeem is de cartesiaanse filosofie. Deze ontwikkeling was gebaseerd op beweringen en scepsis die stelt dat alle betrouwbare kennis gebaseerd is op logische analyse.
De meest wetenschappelijke revolutie was gebaseerd op het latere filosofische denken. Hij publiceerde vele verhandelingen over wiskunde. Hij publiceerde zijn eersteklas werk in 1637 op basis van Seeking Truth in the Sciences en redenering.
Ook legt hij alles in beweging en materie uit. Hij bevatte drie bijlagen, één getiteld La Géometrie, één over meteorologie en één over optica. In La Géometrie beschreef hij coördinatenmeetkunde en cartesiaanse coördinaten. In het systeem van René Descartes verenigde hij meetkunde en algebra op basis van analytische meetkunde.
De bijdragen van Rene Descartes aan de psychologie
René Descartes was de eerste die het begrip emoties beschreef. Zijn beroemde citaat “Ik denk dus ik ben” verklaart zijn focus op cognitie op de menselijke ervaring. Descartes staat bekend om zijn idee van dualisme in de psychologie. Deze theorie laat zien dat er twee rijken zijn. Ons eerste fysieke rijk ziet de dingen om ons heen.
Dit rijk wordt het “rijk van materie en energie” genoemd dat wetenschappelijk is en kan worden onderzocht, en experts kunnen het op een “mechanische” manier beschrijven. Hoewel onze tweede uitgave gerelateerd is aan de geest, is het ‘transcendent’ voor de fysieke omgeving, en je kunt het niet op materiële manieren meten.
De dualismetheorie scheidt de niet-fysieke vrijlating, en de wetenschap maakt het mogelijk wetenschappelijk onderzoek uit te voeren zonder religieuze groepen te raken. Maar het belangrijkste probleem met dualisme is dat het de geest volledig negeert en zich richt op de actie van mensen. Het onderzoekt de reden op een niet-wetenschappelijke manier, wat een probleem is voor psychologen.
Er wordt ook aangenomen dat deze onderzoeken een weg waren naar de moderne gedragspsychologie. Het stimuleert het concept van stimulus-respons omdat het gebaseerd is op het gedrag van mensen. Moderne gedragspsychologen ondersteunen dit idee omdat de hersenen veel invloed hebben op het gedrag van mensen en het bestuderen van reacties.
Hij houdt een mechanische kijk op de hersenen en gelooft dat ons lichaam zich natuurkundig gedraagt en precies werkt. Descartes stelde voor dat het menselijk lichaam en de geest in wisselwerking staan met de pijnappelklier.
Hij denkt dat buisvormige structuren in ons lichaam verantwoordelijk zijn voor ons gedrag omdat ze ervoor zorgen dat hersenvocht een reactie veroorzaakt. Veel mensen waren tegen de ideeën van Descartes omdat hij tegen de bijdragen van Plato was, maar zijn werk wordt nog steeds over de hele wereld onderwezen.
De bijdragen van Rene Descartes aan de filosofie
De eerste moderne filosoof was Descartes, en hij werd vaak de vader van de moderne filosofie genoemd omdat zijn gedachten belangrijker waren dan de gedachten die in Platto aanwezig waren. Hij bood een substantieel verband tussen algebra en meetkunde. Hij gebruikte algebraïsche vergelijkingen om geometrische problemen op te lossen.
Hij was de eerste figuur die een belangrijke beweging in de filosofie maakte, bekend als rationalisme. Het was een methode om de ideeën en de wereld te begrijpen op basis van het verkrijgen van kennis. Zijn ideeën waren anders in het begin van de 17e eeuw en creëerden veel begrip omdat oude gedachten gebaseerd waren op gevoelens, terwijl hij de redeneringsmanieren gebruikte om de filosofie te begrijpen.
De bijdragen van Rene Descartes aan ecologie
Descartes was een alleskunner en hij neemt deel aan alle grote stukjes kennis. Naast filosofie hield hij zich veel bezig met wetenschap en ecologie. Hij ontwikkelde analytische meetkunde, creëerde het cartesiaanse coördinatensysteem en creëerde een basis voor de ontwikkeling van calculus. Op het gebied van optica is zijn bijdrage nog springlevend.
Hij gebruikte dezelfde wetenschappelijke methode als Francis Bacon en verliet de oude tradities omdat hij logica gebruikte om het menselijk lichaam en zijn gedrag beïnvloed door ecologie te beschrijven.
Hij verzette zich tegen de regels van de ecologie door de kerk en formuleerde nieuwe manieren. Hij gebruikte wiskunde om werk voor anderen op te bouwen; daarom wordt hij de grondlegger van de analytische meetkunde genoemd. Hij maakte geavanceerde dingen in de optica met de studie van reflectie en breking.
Rene Descartes bijdragen aan onderwijs
Descartes formuleerde vele methoden om bij te dragen aan het onderwijs. Allereerst maakte hij een leermethode. Deze methode bestond uit verschillende regels, zoals het oplossen van problemen door uit te gaan, niets als authentiek te accepteren en problemen in delen op te delen om steeds meer te leren. Hij dacht dat wetenschappelijke methoden de waarheid van de wereld konden onthullen.
Hij is van mening dat religieuze instellingen de studenten ervan weerhouden om meer vragen te stellen; daarom is wetenschappelijk onderwijs meer nodig om hen nieuwe dingen te leren op basis van hun mentale niveau.
Hij denkt dat verschillende onderwijsniveaus, zoals wiskunde en wetenschappen, veel kunnen bijdragen aan het steeds meer kennismaken met studenten. Al met al was hij een echte filosoof die het denken van de wereld veranderde.
Lees ook:Plato’s bijdragen; Antonie van leeuwenhoek bijdragen
Externe bronnen: Standford.edu